«Ես երեք անգամ կարդացել եմ, երբ կարդում էի, լսում էի Ռոբերտի ձայնը»

Ընթերցողի սեղանին է Աննա Քրիստափորյանի «Ռոբերտ Սահակյանց. ընդհատված մենախոսություն» գիրքը:
«Իմ մասնակցությունն այս գրքի ստեղծման գործում շատ համեստ է: Ես ընդամենը թղթին եմ հանձնել Ռոբերտ Սահակյանցի մտքերը, սա ոչ ավելի, ոչ պակաս Ռոբերտ Սահակյանցն է»,- «Իրատես de facto»-ի հետ զրույցում ասաց ԱՆՆԱ ՔՐԻՍՏԱՓՈՐՅԱՆԸ:
Գիրքը լույս է տեսել հայերեն, ռուսերեն և անգլերեն, և Մարտին Հուրիխանյանի ու Նազելի Միքայելյանի շնորհիվ հասանելի է ընթերցողի ավելի լայն շրջանակի. «Վերնագրել եմ «Ընդհատված մենախոսություն», որովհետև մեր աշխատանքը կիսատ մնաց: Նա հեռացավ կյանքից, և ես որոշեցի ինքս ավարտել այն։ Ռոբերտ Սահակյանցի մահից հետո մոտ մեկ տարի չէի կարողանում միացնել ձայնագրիչը, լսել նրա ձայնը: Հետո հավաքեցի ինձ ու ավարտեցի գիրքը, բայց քանի որ վատ կազմակերպիչ եմ, հրատարակումն ուշանում էր, և Ռուբեն Գևորգյանցի շնորհիվ այն լույս ընծայվեց»:
«Ես երեք անգամ կարդացել եմ այն, երբ կարդում էի, լսում էի Ռոբերտի ձայնը: Այսինքն, ոնց խոսել է, այնպես տպագրվել է, ոչ մի խմբագիր չի աշխատել, գուցե կան նախադասություններ, որ սխալ են, բայց ինքն է»,- ասաց կինեմատոգրաֆիստների միության նախագահ ՌՈՒԲԵՆ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆՑԸ: Գրքի հայերեն տարբերակի թարգմանիչ ՄԱՐՏԻՆ ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆՆ էլ մեզ հետ զրույցում նշեց, որ մեծ սիրով է թարգմանել գիրքը. «Սահակյանը հայացքների, գնահատականների մի ամբողջություն է, որ շատ հետաքրքիր է իր տեսակի մեջ: Անկախության շրջանում նրան համարյա ազգի դավաճան էին համարում ռուսերեն լեզվամտածողության համար, բայց Սահակյանցի արվեստն աբողջությամբ ծառայել է հայ մշակույթին: Հզոր մուլտիպլիկատոր էր, առհասարակ, ինքնատիպ անձնավորություն: Նրանք, ովքեր խոսում են Ռոբերտ Սահակյանցի մասին, այս գիրքը պետք է անպայման կարդան: Սա շատ կարևոր նախապայման է»:
Գրքում տեղ գտած էսքիզները բացահայտում են արվեստագետի վերաբերմունքն իրեն հուզող, ոգևորող երևույթների նկատմամբ: Նրա կյանքի ամենատպավորիչ էջերն են: Բայց և այնպես Աննա Քրիստափորյանն ասում է. «Կուզեի, որ նա ապրեր, ստեղծեր նոր մուլտեր, որ նրա կյանքը լցվեր նոր իրողություններով, նոր մտքերով, շարունակելի լիներ մեր աշխատանքը»:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ